Bazen, kendimi bu dünyadan geçen bir yolcu gibi görüyorum. Bazen, her şeyden çok uzakta hissediyorum.
Bazen de, içimdeki ve dışımdaki her şeyin bir parçası olduğumu düşünüyorum.
Kendimi arıyorum daima kendime yürüyorum.
İnsan önce kendinden başlamalı.
Kendini bulmayan, kendi olmayan kendine ait bir yaşam oluşturamaz.
“Korkularımızda ve umutsuzluklarımızda gerçek nesneyi bulamadık. Böylece, karşılaştığımız her şeye vahşice nefretle saldırıyoruz.”
Bilgi ve eylem insanı değiştiren iki temel araçtır. Ne sırf bilgi, ne de sırf eylemle köklü bir değişim gerçekleştirilemez.
Bu çağ sığ adamların, paranın tanrısını yaratanların, gözümüzün içine baka baka yalan söyleyenlerin çağı olsa da halen inanıyoruz, doğrunun haklının kazanacağına.
Üreten insanların saygısını ve başkalarındaki en iyiyi bulabilmek ve dünyayı olduğundan biraz daha iyi bırakarak terk etmek, sırf siz yaşadınız diye bir insanın daha rahat soluk almış olduğunu bilmek… İşte, başarmış olmak budur.
Yaptıklarımız aynamızdır.
Yoksa dünyayı iyi bir yer yapmaya çalışmayan insan ne işe yarar?
Immanuel Kant;
”Çıkarsız bir mutluluk sunan güzeldir, iyi yoldadır” Demiş.
Ruhumuz bize aittir, biz istemediğimiz sürece hiç kimse satın alamaz.
İyilik de kötülükte kendi irademizle hayatımıza girer.